هنر دوبلاژ در کشور ما یکی از پرافتخارترین و طلایی‌ترین هنرهای یک قرن اخیر محسوب می‌شود و این افتخار را مدیون گویندگانی هستیم که به مدت چند دهه بدون توقف و با پشتکار به فعالیت خود ادامه داده‌اند. متأسفانه بسیاری از این هنرمندان طی چند سال اخیر و در میان نسل امروز، از میان ما رفته‌اند و تنها تعداد انگشت‌شماری از آن‌ها هنوز در قید حیاتند.

در این میان، صدای جوان و زیبای «سعید مظفری» یکی از ماندگارترین‌ها بود که روز سه‌شنبه، ۲۲ مهرماه، دار فانی را وداع گفت و بار دیگر جامعه دوبلاژ کشور را در سوگ فرو برد. این گوینده نسل طلایی دوبلاژ، نزدیک به شصت سال در هنر دوبله فعال بود و نقش‌های هنرمندانی همچون «کلینت ایستوود»، «برد پیت»، «جکی چان» و «دمین توماس» را با زیبایی و تسلط کامل گویندگی کرد.

به دنبال فوت ایشان، خبرنگار سینماپرس در گفت‌وگو با جمعی از هنرمندان برجسته دوبلاژ، به تشریح ویژگی‌های شخصیتی و هنری جناب «سعید مظفری» پرداخت. «ابوالحسن تهامی» در این خصوص اظهار داشت: این رسم زندگی است؛ حالا چه بد باشد، چه خوب، بماند. ما می‌آییم که برویم و در این مدتی که هستیم، باید اثری از خود بر جای بگذاریم تا نشان دهیم زنده‌ایم. سعید مظفری نقش‌های بسیار خوب و متعددی ایفا کرد، فیلم‌های بسیار خوبی دوبله کرد و مدیر دوبلاژ توانمندی بود. من ایشان را بسیار دوست داشتم و از دست رفتنش برای من واقعاً شوک‌آور و حیرت‌انگیز بود.

وی افزود: ای کاش صبر کرده بود و همان‌طور که به بزرگ‌تر از خودش احترام می‌گذاشت، صبر می‌کرد تا اول ابوالحسن تهامی برود و بعد او می رفت تا اوضاع برای پیرمردها سخت نشود. من نمی دانم باید چه کنم. همه سعید را دوست داشتند و همیشه از ایشان یاد خیر می‌کردند. صدایشان بر فیلم‌ها حک می‌شد و دوستان غبطه می‌خوردند. به هرحال او این اواخر شکسته شده بود، و فکر میکردن دیگه اون قدرت رو نداره ولی وقتی پشت میز مینشست همچنان قدرت و توان خود را حفظ کرده بود. وقتی پشت میز می‌نشست و نقش را اجرا می‌کرد، صدایش آنقدر نیرو داشت که در سن هشتاد و چند سالگی هنوز جوانی از آن می‌تراوید و نقش‌ها را جلا می‌داد.

شروین قطعه‌ای تصریح نمود: ایشان یکی از استادان درجه یک دوران طلایی دوبله بودند و فقدانشان ضربه بزرگی برای دوبله و همکارانشان است. من افتخار شاگردی ایشان را داشتم و همیشه از ایشان یاد گرفتم؛ چه به لحاظ اخلاقی و چه به لحاظ حرفه‌ای. جای ایشان هیچ‌گاه پر نخواهد شد.

قطعه ای در خصوص ویژگی های اخلاقی مرحوم مظفری بیان کرد: ایشان خیلی خوش‌اخلاق بودند، عاشق آموزش بودند و جزو کسانی بودند که می‌خواستند این هنر به خوبی ادامه پیدا کند. با دلسوزی راهنمایی می‌کردند، معلمی می‌کردند و حتی کلاس دوبله هم برگزار می‌کردند. صدایشان بسیار زیبا، جوان و معصوم بود، اما توانایی داشت با همان صدا شخصیت‌های مختلف را زنده کند؛ حتی شخصیت‌هایی با خشونت یا رفتار متفاوت، مثل کلینت ایستوود.

او ادامه داد: در کارهایی با شخصیت‌های رمانتیک، مثل نقش‌هایی که رایان اونیل یا برد پیت بازی می‌کردند، صدایشان بی‌نظیر بود و جایگزینی برای آن نمی‌توان تصور کرد. در کارهای اکشن و کمدی، مثل جکی چان، هم عالی بودند. ایشان طیف وسیعی از بازیگران را پوشش می‌دادند که مورد قبول جامعه علاقه‌مند به دوبله هم بود.

«مهوش افشاری» رئیس صنف انجمن گویندگان بیان کرد: پنجاه و چند سال است که ایشان را می‌شناسم. خیلی با هم دوست بودیم. سعید مظفری انسانی بسیار مهربان و با معرفت بود. حتی آن زمان که من دانشجو بودم و با ایشان کار می‌کردم، تمام کارهای مرا خیلی سریع انجام می‌داد تا بتوانم به دانشگاه برسم، به‌خصوص وقتی امتحان داشتم.

وی افزود: واقعاً آدم بسیار خوبی بود و کارش فوق‌العاده بود. هر کاری که به ارشاد می‌رفت و برمی‌گشت، قبل از انقلاب فیلم‌ها را دوبله می‌کرد و اجازه می‌گرفت؛ همه چیز را با دقت انجام می‌داد. واقعاً بسیار خوب بود و من تنها از این ناراحتم که چنین جریانی رخ داد. در این دو سال، عزیزان زیادی را از دست دادیم، به‌خصوص آقای والی‌زاده و بعد ایشان، که از دست رفتنشان وحشتناک بود.

افشاری یادآور شد: ایشان با بچه‌ها رابطه بسیار خوبی داشتند. هیچ‌کس حس نمی‌کرد که با یک گوینده یا مدیر دوبلاژ طرف است؛ بسیار مهربان بودند و با گوینده‌های تازه‌وارد همکاری و تعامل زیادی داشتند. صبور بودند و با تحمل کار می‌کردند تا با عجله کسی عصبی نشود.

«ناصر ممدوح» گوینده نسل طلایی اظهار داست: سعید مظفری از دوستان بسیار نزدیک من بود. ما تقریباً هم‌زمان وارد دوبله شدیم و ایشان از نظر اخلاقی نمونه بود. فوت ایشان واقعاً قلب من را به درد آورد. باورم نمی‌شود که دیگر در میان ما نیست. اگر می‌دانستم چنین اتفاقی خواهد افتاد، حتماً به بیمارستان می‌رفتم تا او را ببینم.

وی افزود: سعید انسانی آرام، ساکت و مهربان بود؛ به دیگران احترام می‌گذاشت و توقعی از کسی نداشت. رفتار و گفتارش همیشه الگو بود و با بچه‌ها طوری صحبت می‌کرد که آن‌ها احساس کنند خودشان هستند و هیچ تفاوتی میان خود و ایشان نمی‌بینند.

«سعید شیخ زاده» تصریح نمود: صدای ماندگار ایشان حقیقتاً یکی از ارزشمندترین دارایی‌های هنر ماست. سال‌ها نقش‌های زیبا و به یادماندنی ایفا کردند و همانند آثار باستانی، باید به آن افتخار کنیم و همواره مراقب صدای ماندگارشان باشیم. ایشان استاد بسیار تأثیرگذاری بودند و برای من و بسیاری از نسل‌های جدید فرصت‌های ویژه‌ای فراهم کردند.

«سعید شیخ زاده» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: در فیلم‌هایی که ایشان مدیر دوبلاژ بودند، من نقش‌های خوبی داشتم و با توصیه‌ها، راهنمایی‌ها و آموزش‌هایشان پیشرفت کردم. واقعاً بخش زیادی از کار دوبله و صدای من مدیون ایشان است و با افتخار این را می‌گویم.